]]>
Restauracja składa się z trzech pięter. Na samej górze znajdziemy salę z kolekcją wina. Bardzo elegancka, cicha. Piętro niżej można poczuć industrialny klimat tego miejsca. Goła cegła, wijące się nad sufitem rury, do tego idealnie dopasowane stoły, krzesła, loże oraz oświetlenie. W tle widok na kuchnię i krzątających się po niej pracowników. Wokół mamy Jamie’go Olivera. Książki jego autorstwa obserwują nas z półek. Można je zakupić razem z takimi produktami jak drewniane deski, oliwa lub pesto. Na samym dole zaś mamy salę, w której czekając na zamówienie, możemy poprzyglądać się ladzie z wiszącymi wędlinami, serami, a nawet udźcem.
A co zjedliśmy ciekawego? Luby pokusił się na lekką sałatkę z wędzonym łososiem, burakami, chrzanem i rzodkiewką. Ja, jako uzależniona od dań makaronowych, musiałam spróbować rigatoni ze słodkim sosem pomidorowym. Natomiast na deser znalazłam miejsce na mały kawałek tiramisu. Mocno nasączony kawą, kęs za kęsem, rozpływał się w ustach. Zdecydowanie będziemy to miejsce częściej odwiedzać.
Skoro wybraliśmy się na miasto z zamiarem spróbowania ryby, nie mógł umknąć mojemu wzrokowi pieczony łosoś. Mimo ceny 12 funtów za porcję, raz na jakiś czas możemy pozwolić sobie na taki wyskok.
W międzyczasie czekając na zamówienie, porozglądam się z aparatem po sali. Pierwsze co na mnie zrobiło wrażenie to ściana w formie mapy miasta z naniesionymi pracami brytyjskiego artysty Banksy’ego. Następnie duża sala z drewnianymi stołami oraz kominkiem.
Na naszego łososia długo czekać nie musieliśmy. Podany na białym talerzu, ukrywający się za sałatką Cezar, od pierwszego kęsa zdobył moje serce i żołądek. Rozpływał się w ustach i z każdym kolejnym kęsem żałowałam, że zaraz zostanie zjedzony. Niczego mu nie brakowało, był idealny :)
Zapraszam Was na szybką fotorelację z tego miejsca.
Co to za miejsce? A więc tak, do godziny 17.00 możecie zjeść pyszną i sycącą zupę np. z ananasa i z rozmarynem, rozgrzewającą meksykańską albo tradycyjną ogórkową z koperkiem. Nie uciekajcie za szybko, ponieważ po 17 zmienia się Zupa w Las. Na ścianach pojawiają się podświetlane dzikie zwierzęta, światło się przyciemnia, ślad po zupach znika. Pojawia się natomiast gulasz z dziczyzny, żeberka w miodzie pitnym i np. tarta z kozim serem i gruszką.
Las przyciąga nie tylko świetnym jedzeniem. Zadbali o detale, które mnie bardzo ujęły. Po pierwsze logo i wygląd menu. Spójne w każdym szczególe. Wygląda fantastycznie. Następnie prosto urządzony lokal. Bez żadnych firanek i zapachu starej szafy. Napotkamy za to paproć i drewno. Do tego dobra muzyka i przemiła obsługa. Także, nie musicie się nawet ciepło ubierać, by po zupie trafić do Lasu.
Las przyciąga nie tylko świetnym jedzeniem. Zadbali o detale, które mnie bardzo ujęły. Po pierwsze logo i wygląd menu. Spójne w każdym szczególe. Wygląda fantastycznie. Następnie prosto urządzony lokal. Bez żadnych firanek i zapachu starej szafy. Napotkamy za to paproć i drewno. Do tego dobra muzyka i przemiła obsługa. Także, nie musicie się nawet ciepło ubierać, by po zupie trafić do Lasu.
Choć położona jest trochę na uboczu, to trafiliśmy tam bez problemów. Serwowali akurat kremową zupę kalafiorową z curry, wegetariańskie spaghetti z gorgonzolą, jabłkiem, czosnkiem, i pietruszką oraz gulasz warzywny z pieczonym i wędzonym tofu. Od razu wiedziałam co chcę spróbować. Przemiła Pani z obsługi przyjęła zamówienie na wege spaghetti i warzywny gulasz.
Znacie to uczucie, kiedy coś jest tak dobre, że szybko znika z talerza, a wy później żałujecie, dlaczego tak szybko zjedliście? Takie były moje myśli, kiedy pojawił się przede mną talerz, z pysznie wyglądającym makaronem. Widelec poszedł w ruch. Jeżeli jesteście, tak jak ja, fanką wszelkich dań makaronowych, to jestem pewna, że takie spaghetti zrobi na Was duże wrażenie.
Jak tylko będziecie w okolicy Nadodrza, koniecznie odwiedźcie Dobrą Karmę na ul. Cybulskiego :)
-Gdzie? Tu? Oj…pewnie stoję na czyiś siuśkach…
Do Pepe Pizzeria Ristorante nie trafiłam przypadkiem. Można powiedzieć, że łączą mnie z nią bliskie, wręcz rodzinne koneksje:) Dzięki temu zaglądałam tam, gdzie wzrok zwykłych przybyszów nie sięga, a magia się dzieje. Zostawiam Was z efektami pracy zręcznych dłoni kucharzy oraz uchylam trochę klimatu restauracji.
Pepe jest prowadzone przez sympatyczną parę Kasię i Mariusza, która kucharskie szlify zbierała w Anglii. Umożliwili mi zwiedzenie miejsca dosłownie od kuchni. Pomimo wojaży autobusem na wrocławski Ołtaszyn, cieszę się, bo mogłam zrealizować mój pierwszy projekt fotograficzny. Tym bardziej, że styl prowadzenia restauracji naprawdę trafia w moje poczucie estetyki. Dba się tutaj, nie tylko o smak, ale także sposób podania potraw i ogólną przyjemność z jedzenia.
W najbliższym czasie postaram się wrócić tam wieczorem, żeby w całości zaprezentować stonowany, wręcz romantyczny klimat lokalu, ukrytego z dala od centrum.
]]>
]]>